kp

 ROŻNE ODCIENIE VINCENTA VAN GOGHA     Jego nazwisko brzmi wykwintnie jak marka sama w sobie, tak jak Jacques Louis Davis, Delacroix, Dali, Michel Angelo. Snobistycznie rzecz ujmując to klasyk, którego trzeba znać i fajnie mieć coś z jego repertuaru, np. tapetę z „Gwiaździstą nocą”, kubek albo koszulkę z nadrukiem. Miło zobaczyć, że sztuka wychodzi poza galerie, że cieszymy się tymi niepowtarzalnymi wzorami i kolorami. Falujące formy i kształty hipnotyzują, jakby wszystko drgało, płonęło dookoła. Jakbyśmy mieli nieustanną gorączkę i równali się z bohaterami tych obrazów. Przeżywali ich dramaty i radości, stojąc tam w szczerym polu, czekając na złowróżbne czarne kruki. Chyba żaden malarz nie doczekał się tylu ekranizacji swojego tragicznego, ale i też ciekawego życia, co właśnie rudowłosy Holender imieniem Vincent. Miał życie na miarę wielkiej literatury, co w pełni docenił autor fabularyzowanych biografii Michała Anioła czy Camille’a Pissarra, Irving Stone w swojej p...

  BASQUIAT. UROCZY PRYMITYW. JASKINIE NA SALONY Czy miał uwierzyć, że ci, którzy urodzili się dla sztuki, będą rozkwitać i tworzyć? Że ci, którzy przyszli do niej z nienaturalnych powodów, ponieważ wydawało się to łatwe, romantyczne albo stanowiło prostą drogę do sławy i fortuny mogą mieć niewiele do powiedzenia? Przymus rysowania i malowania był czymś realnym. Czy był to dar czy upośledzenie, błogosławieństwo, czy przekleństwo? Chodziło o samozwańców czy wybrańców? (…) Kobiety tak, miłość nie. Pan już się zakochał w sztuce. I proszę dochować jej wierności [i]   A czy sztuka odwzajemni tą wierność? Z tym może być różnie. Bo dla sztuki to trzeba wycierpieć wiele. Wiedział o tym Van Gogh, który zrezygnował z dobrej posady sprzedawcy obrazów w firmie rodzinnej na rzecz malarstwa, by potem błąkać się między kolorami i pociągnięciami pędzlem, nie znajdując już nigdy spokoju. Za swego życia nie sprzedał ani jednego obrazu. Znaczniej więcej szczęścia miał Jean-Michel, boha...